W niedzielę 26 listopada w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata Akcja Katolicka naszej diecezji obchodziła swoje patronalne święto.
O godzinie 15.00 członkowie i sympatycy naszego stowarzyszenia oraz zaproszeni goście, wśród których znaleźli się m.in. Pan Minister Stanisław Szwed oraz Prezes Klubu Inteligencji Katolickiej Pan Tomasz Łuczaj, zgromadzili się w Auli Św. Jana Pawła II w podziemiach kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej. W trakcie oficjalnej części uroczystości wręczono Medale Akcji Katolickiej „Pro Consecratione Mundi” za szczególne świadectwo wiary i życia w świecie współczesnym. Wśród nominowanych do medalu znaleźli się: Ksiądz Maciej Kornecki z parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej, Państwo Czesława i Czesław Kozieł z parafii Przemienienia Pańskiego w Buczkowicach, Państwo Sabina i Roman Łęgowik z parafii św. Maksymiliana Kolbe w Bielsku-Białej, Pani Mirosława Mizia z parafii św. Elżbiety w Cieszynie, Pani Barbara Włodarz z parafii św. Michała Archanioła w Wilkowicach oraz Pan Szczepan Wojtasik z parafii Matki Bożej Pocieszenia w Bielsku-Białej.
Po przedstawieniu sylwetek nominowanych przez prowadzącego uroczystość Pana Eugeniusza Jachyma, Przewodniczący Kapituły Medalu Pan Andrzej Sikora ogłosił, że tegorocznymi laureatami nagrody zostali Państwo Czesława i Czesław Kozieł oraz Pani Mirosława Mizia. Medale laureatom wręczyli Przewodniczący Kapituły Pan Andrzej Sikora, Ksiądz Asystent DIAK Tadeusz Borutka oraz Prezes DIAK Pan Andrzej Kamiński. Na zakończenie oficjalnych uroczystości wystąpił Zespół Regionalny „Równica” z Ustronia.
Po zakończeniu koncertu zgromadziliśmy się w na Mszy św. pod przewodnictwem i z homilią J.E. Ks. Bp. Piotra Gregera, koncelebrowanej przez Księdza Asystenta DIAK Tadeusza Borutkę oraz Księży Asystentów POAK.
W pasterskim słowie Ksiądz Biskup nawiązał do niedzielnej Ewangelii (Mt 25, 31 – 46):
„Od czasu do czasu można usłyszeć głosy (nie takie sporadyczne) pretensji żalu, zawiedzenia, iż o niektórych tematach mówi się w Kościele zbyt mało, zdecydowanie za rzadko. Do tych zagadnień należą prawdy dotyczące rzeczy ostatecznych. O ile o śmierci jest mowa chociażby podczas liturgii pogrzebowej, o rzeczywistości nieba (zbawienia) czasem można usłyszeć, ale za mało – w opinii niektórych – mówi się o sądzie ostatecznym czy też piekle jako stanie wiecznego potępienia. Po okresie drugiej wojny światowej, której koszmar przypominał piekło, dla pewnego uspokojenia temat ten stał się nieco obcy, o którym nie należy zbyt często wspominać, ponieważ rodzi złe i przykre skojarzenia.
Sąd ostateczny to moment ogłoszenia wyroku; nie tyle wyroku Boga względem człowieka, ale raczej wyroku, który człowiek przez całe życie sam sobie pisze, a Pan Bóg go zaakceptuje i potwierdzi swoją pieczęcią. Dla jednych będą to słowa grozy: idźcie precz ode Mnie przeklęci w ogień wieczny. Całkowite, bez cienia nadziei życie bez Boga, utrata oraz niemożliwość osiągnięcia szczęścia. Wieczna rozpacz. Jak trudno jest żyć na ziemi, gdy za człowiekiem idzie przekleństwo żony, ojca, matki…
Życie zamienia się w koszmar, gdzie nie ma mowy o nawet odrobinie szczęścia. Istniejące w świecie, także we wspólnocie Kościoła, zło i niesprawiedliwość są z pewnością skandalem, z którym trudno się pogodzić, ale bez wiary w sąd ostateczny byłyby jeszcze bardziej absurdalne i tragiczne. W ciągu wielu tysięcy lat życia na ziemi człowiek przyzwyczaił się niemal do wszystkiego. Dostosował się do każdego klimatu, uodpornił się na zdecydowaną większość chorób (chociaż pandemia nieco sparaliżowała nasze życie), z wieloma sprawami doskonale sobie radzi. Ale do jednego nie przywykł nigdy: do niesprawiedliwości, z którą sobie nie radzi. Wciąż postrzega ją jako coś, czego nie można w żaden sposób zaakceptować ani tolerować. Temu właśnie pragnieniu sprawiedliwości będzie odpowiadał sąd ostateczny.
Zapewne wielu ludzi będzie mile zaskoczonych uzasadnieniem wyroku: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnie uczyniliście. Wówczas świat zrozumie, że miłość, sprawiedliwość i wdzięczność Boga nie ma granic, jest nieskończona, sięga wieczności. Nie wolno nam zrażać się ludzką niewdzięcznością. Czyńmy dobrze innym wierząc, że to jest sensowna i zawsze aktualna droga prowadząca do szczęśliwej wieczności. Czym zatem jest niebo i perspektywa przebywania na zawsze z Tym, który jest Królem Wszechświata? To nic innego jak konieczność odpowiedzi na kluczowe pytanie Pana Jezusa: człowieku, chcesz Mnie czy nie chcesz? To dla ciebie przyszedłem na ten świat, aby pojednać ludzkość z Ojcem. To dla Ciebie, inspirowany miłością, podjąłem ogrom męki i cierpienia, aby Cię odkupić. To dla Twojej wieczności zwyciężyłem śmierć i otworzyłem bramy nieba. To dla Ciebie będąc Panem i Królem żyję we wspólnocie Kościoła, aby nieustannie obdarzać cię swoją łaską. Wobec tego wszystkiego, czego nie można w żaden sposób zaprzeczyć, Jezus stawia pytanie: chcesz Mnie czy nie chcesz? Niech to pytanie pozostanie dziś otwarte, mobilizujące nas do refleksji i szukania aktualnej, prawdziwej odpowiedzi”.
W liturgii uczestniczyli członkowie i sympatycy Akcji Katolickiej diecezji bielsko- żywieckiej, z prezesem Zarządu Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej Andrzejem Kamińskim i wiceprezes Ireną Olmą oraz członkami zarządu. Liczne parafialne oddziały wystawiły swoje poczty sztandarowe. Nie zabrakło również sztandaru diecezjalnego instytutu. Mszę Świętą uświetnił zaś swoim śpiewem Chór Świętego Józefa z Zabrzega.
Pragniemy serdecznie podziękować Jego Ekscelencji Księdzu Biskupowi Piotrowi Gregerowi za skierowane do nas słowo, Księdzu Proboszczowi Marcinowi Aleksemu za życzliwe przyjęcie, Panu Eugeniuszowi Jachymowi za profesjonalne prowadzenie koncertu, Zespołowi Regionalnemu „Równica” z Ustronia i Chórowi Św. Józefa z Zabrzega za uświetnienie śpiewem uroczystości, naszemu Księdzu Asystentowi Tadeuszowi Borutce, Panu ministrowi Stanisławowi Szwedowi oraz wszystkim uczestnikom uroczystości.
Homilia JE Księdza Biskupa Piotra Gregera
GALERIA ZDJĘĆ (autor Pan M. Szpak)
