Klerycy w Jeleśni – Jestem!
Od 27 do 28 sierpnia 2018 roku w Domu Akcji Katolickiej w Jeleśni odbyły się dni skupienia Rocznika św. Józefa. Klerycy pochodzą z Archidiecezji Krakowskiej i Diecezji Bielsko-Żywieckiej; na co dzień formują się w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Kapłanem i kaznodzieją był ks. Dawid Szewczyk.
Wspólnotę zawiązaliśmy podczas Eucharystii, w trakcie której odśpiewaliśmy hymn do Ducha Świętego – Veni Creator Spiritus. Ksiądz Rekolekcjonista podczas mszy świętej przypomniał nam, jak ważna w życiu człowieka jest prawda i życie nią na co dzień – życie Chrystusem, który sam powiedział o sobie, że „Ja jestem Drogą Prawdą i Życiem” (J 14,6).
Kolejna konferencja dotyczyła naszego JESTEM, przypominając, że podczas urzędu jaki otrzymaliśmy – lektoratu (urząd który klerycy otrzymują na III roku formacji w Seminarium przez błogosławieństwo biskupa), każdy z nas odpowiedział na wezwanie Kościoła JESTEM, aby potwierdzić swoją gotowość dla służby we wspólnocie Kościoła i dla Kościoła.
Następna nauka dotyczyła rozważania nad słowami z Ewangelii św. Mateusza „czuwajcie i módlcie się” (Mt 26,41). Przypomniała, jak ważna w życiu kapłana jest adoracja Najświętszego Sakramentu, która jest spotkaniem z żywym Bogiem obecnym w kawałku chleba, który stał się Ciałem Pańskim – Chrystusem, który nas powołał.
Innym tematem, który rozważaliśmy była spowiedź święta. Pomaga ona człowiekowi doświadczyć Miłosierdzia Bożego, jak również postępować na drodze do miłości nieprzyjaciół. Wymownym przykładem takiej miłości było opowiadanie o bracie zakonnym Richardzie Fernando (SJ), który własnym ciałem zasłonił granat, przyniesiony przez jego ucznia, Saroma. Chłopiec zrobił to, chcąc wyładować swoją agresję na szkołę za to, że został z niej wyrzucony za złe zachowanie. Brat Richard, gdy tylko zobaczył, co jego uczeń ma zamiar zrobić, przytulił go i przypomniał mu, że nie jest sam w tej trudnej dla niego chwili. Uczeń rozpłakał się i zaczął przepraszać. Jednak w tym momencie granat wypadł mu z ręki. Brat Richard, nie wahając się, aby uratować Saroma i innych uczniów, rzucił się na granat. Poświęcił swoje życie, ratując uczniów. Czyż nie jest to czysta Ewangelia – oddanie życia za swoich współbraci – droga którą powinien kroczyć każdy kapłan?
Kolejnym aspektem było ukazanie, że kapłan otrzymuje dary zarówno od Boga, jak i od ludzi, aby poprzez swoje czyny ukazywać Chrystusa, który troszczy się o biednych, skrzywdzonych i potrzebujących. Ludzie wierzący mają zaufanie do kapłana i wierzą, że na mocy święceń kapłańskich działa on in persona Christi czyli w osobie Chrystusa.
Rozważania zakończyliśmy wartością jaką jest celibat. Jak można go przeżywać we współczesnym świecie nie popadając w samotność.
Nasze dni skupienia zakończyliśmy wspólną Eucharystią, polecając Jezusowi Najwyższemu Kapłanowi, za wstawiennictwem św. Augustyna, patrona ówczesnego dnia, wszystkich kleryków naszego rocznika i księży pracujących w Seminarium. Podkreśliliśmy tym, że nasze życie, tak jak te przeżyte dwa dni skupienia, należy rozpoczynać i kończyć mszą świętą, która jest „źródłem i szczytem życia i misji Kościoła”.
kleryk Wojciech Kamiński
